یاشار نورایی منتقد سینما در یادداشتی که در صفحه فیس بوکش منتشر کرده است نسبت به اتفاقات اخیر و اظهارات مسعود فراستی واکنش نشان داد.
دیشب خواب فراستی را دیدم. دندان درد داشتم و برای معالجه به مطب
دندانپزشکی او رفتم. نمی دانم چرا اما در خواب احساس کردم به غیر از او
دندانپزشک دیگری در دنیای خوابم نیست. مطبش قدیمی بود و با خوشرویی که برای
من عجیب بود مرا ویزیت کرد. رفت تا وسایل دندانپزشکی اش را بیاورد که من
یادم آمد دفعه قبل دندانپزشکی او گوشه ی خرابه ای قرار داشت با کلی وسایل
کهنه و وحشت اینکه او با آن وسایل دندان مرا بکشد و ابزارش آلوده باشند مرا
لرزاند. او با ابزار نو برگشت و من ناگهان در خواب و چند لحظه ای تا
بیداری به یاد آوردم که خیلی وقت پیش هم خواب او را به عنوان جراحی دیدم که
میخواهد شکم مرا موقع هوشیاری پاره کند…
خواب های ما همه ی آنچه احساس می کنیم اما به زبان نمی آوریم هستند؛ هراس
از تیغ در دست زنگی و مست، پاره پاره شدن (نقد ؟) و احساس دریده شدن جسم و
روح و صداقت و ناآرامی بی پایان. خواب هایمان نشان می دهند که بعضی ها شاید
از شرم اشتباهاتشان همیشه خوفناک می مانند و ماندگار در کابوس های ما. مهم
فرد نیست، جامعه و دورانی است که این افراد فرصت جبران ندارند و در چرخه
ای اهریمنی، بی قراری شان را با بدی التیام می بخشند.