مسعود فراستی:

شب و موسیقی، سیگار و چای برای نوشتن بهترین اند. نوشتن بهترین کار عالم است و موسیقی شنیدن و سیگار.

مسعود فراستی:

شب و موسیقی، سیگار و چای برای نوشتن بهترین اند. نوشتن بهترین کار عالم است و موسیقی شنیدن و سیگار.

اتوبیوگرافی

http://s6.picofile.com/file/8195533526/FKH_3002ed1s.jpg

در فروردین 1330 در تهران متولد شدم. در دبستان تشویق و سپس در دبیرستان اندیشه در رشته ریاضی تحصیل کردم. از سال آخر دبیرستان (برای دو سال) به عنوان مترجم برای شرکتی (پرس ترانسپورت بار) کار میکردم. زبان فرانسه را در انجمن ایران و فرانسه شروع کردم. در 19 سالگی در امتحان اعزام محصل به خارج قبول شدم وبه ایتالیا رفتم و پس از یادگیری ایتالیایی در شهر "پرو جا" به "بولونیا" رفتم و در رشته فلسفه و نمایش در دانشگاه بولونیا درس خواندم. سپس به فرانسه رفتم و در پاریس هنرهای تجسمی خواندم و بعد به دانشگاه پاریس 8 (ونسان) رفتم جامعه شناسی و اقتصاد سیاسی خواندم. لیسانس هنرهای تجسمی را از "بوزار" (هنرهای زیبا) گرفتم. لیسانس جامعه شناسی و متریز اقتصاد سیاسی را با تز "سرمایه داری پیرامون در کشورهای جهان سوم" گرفتم و در اسفند 57 به ایران آمدم. چند سالی فرانسه درس دادم و از سال 66 در نشریه هفتگی سروش مشغول به کار شدم. نقد نویسی را که از 17 سالگی به طور غیرحرفه ای و نامنظم شروع کرده بودم، در سروش ادامه دادم و مرتب نقد سینمایی نوشتم. از سال 69 با مرتضی آوینی آشنا شدم و با نقد فیلم هامون در مجله سوره شروع به کار کردم و تا سال 71 در آنجا نقد نوشتم. در سال 70 و 71 چهار شماره فصلنامه "سوره سینما" را به سردبیری مرتضی درآوردم. پس از آن سردبیر فصلنامه ی "نقد سینما" شدم و پنج شماره درآوردم و از حوزه هنری بیرون امدم. سالها بعد در سال 82 باز پنج شماره نقد سینما را درآوردم. از سال 69 تا امروز در دانشکده های سوره، سینما تئاتر، باغ فردوس، کارگاه نقد فیلم حوزه هنری، فرهنگسرای ارسباران و پایداری نقد و تحلیل فیلم درس میدهم. از موسسین انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی بودم و تا سال 1378 در انجمن فعال بودم. در دوره هفدهم هم رئیس انجمن بودم. از سال 72 داور جشنواره های فجر، کودک، دفاع مقدس، وحدت، رویش و ... بودم.
اولین برنامه تلویزیونی را در سال سال 69 ساختم (سینمای کمدی) و پس از آن مجموعه های "گفتگو با سینما"، "دست به نقد"، "سینما جشنواره"، "سینما جنگ" را برای تلویزیون ساختم و [در دوره اول برنامه "هفت" منتقد برنامه بودم].
اولین کتابم (ترجمه) "سینمای کمدی و بیان فردی" (کامینسکی) و سپس ترجمه "فانوس خیال"(اینگمار برگمان) را برای انتشارات سروش درآوردم. کتاب "ده فیلم ده نقد" در سال 70 در مجله سوره درآوردم. و بعد "ده فیلم،ده نقد دیگر"، "هیچکاک همیشه استاد".