مسعود فراستی:

شب و موسیقی، سیگار و چای برای نوشتن بهترین اند. نوشتن بهترین کار عالم است و موسیقی شنیدن و سیگار.

مسعود فراستی:

شب و موسیقی، سیگار و چای برای نوشتن بهترین اند. نوشتن بهترین کار عالم است و موسیقی شنیدن و سیگار.

جدول ارزش گذاری مجله 24 (فروردین 1395)

امتیازات مسعود فراستی

به فیلم‌های ایرانی و خارجی

(منتشر شده توسط مجله 24، فروردین 95)

 

اشاره:

1- مجله 24 بین امتیاز "صفر" و "بی‌ارزش" تفاوت قائل نیست، اما از نظر جناب فراستی فیلمی که امتیاز "صفر" می‌گیرد، قابل نقد است و پس از نقد مشخص می‌شود که فیلم بسیار بدی است و لذا امتیاز "صفر" دریافت می‌کند. این در حالی است که از نظر ایشان، فیلم "بی‌ارزش" اساساً قابل نقد نیست و "ماقبل بد" است. با این توضیح، روشن است که تمامی "بی‌ارزش" های لیست زیر به واقع از نظر جناب فراستی "بی‌ارزش" نیستند و تعدادی از آنها "صفر" هستند.

2- امتیازات تعدادی از فیلم‌های ایرانی زیر با امتیازی که جناب فراستی پیش از این، در زمان جشنواره، طی مصاحبه با کاربران وبلاگ اعلام کرده بودند متفاوت است. علت این تفاوت آن است که امتیاز پیشین ایشان به این فیلم‌ها در مقایسه با فیلم‌های آن دوره از جشنواره اعلام شده بودند اما امتیازات کنونی این شرایط را ندارند و در قیاس با سینمای کنونی ایران، به طور کلی، ارائه شده‌اند.

3- لیست زیر نسبت به لیست منتشر شده در مجله‌ی 24 چند فیلم کمتر دارد. این فیلم‌ها مواردی هستند که جناب فراستی آنها را ندیده‌اند.

4- لیست زیر بر اساس حروف الفبا منظم شده است، لذا ترتیب فیلم‌ها در لیست حاضر با لیست منتشر شده توسط مجله‌ی 24 متفاوت است.

5- سقف امتیازها عدد 5 می‌باشد.

6- در دیدگاه جناب فراستی غالباً امتیاز فیلم‌های ایرانی با کسر 2 امتیاز، با تسامح، قابل مقایسه با فیلم‌های خارجی خواهند بود.

 

فیلم‌های ایرانی

316                                                    بی‌ارزش

احتمال باران اسیدی                               بی‌ارزش

ارغوان                                                 0/5

استراحت مطلق                                    بی‌ارزش

اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر  بی‌ارزش

اشیا از آنچه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند      بی‌ارزش

اعترافات ذهن خطرناک من                       بی‌ارزش

باز هم سیب داری؟                                بی‌ارزش

بوفالو                                                   بی‌ارزش

بهمن                                                   بی‌ارزش

تاج محل                                               بی‌ارزش

جامه‌دران                                             بی‌ارزش

چهارشنبه 19 اردیبهشت                         0/5

خداحافظی طولانی                                بی‌ارزش

در دنیای تو ساعت چند است؟                  1

دوران عاشقی                                       بی‌ارزش

رخ دیوانه                                              بی‌ارزش

رستاخیز                                              0/5

روباه                                                    بی‌ارزش

روغن مار                                              بی‌ارزش

سایه روشن                                          بی‌ارزش

شیفت شب                                         بی‌ارزش

عصر یخبندان                                         بی‌ارزش

فردا                                                     بی‌ارزش

قصه‌ها                                                 بی‌ارزش

قندون جهیزیه                                       بی‌ارزش

کوچه‌ی بی‌نام                                       0/5

گس                                                    بی‌ارزش

محمّد رسول الله                                    بی‌ارزش

من دیه‌گو مارادونا هستم                         0/5

ناهید                                                   0/5

یحیی سکوت نکرد                                  بی‌ارزش

 

 

فیلم‌های خارجی

45 سال                                               0/5

Ex Machina                                          بی‌ارزش

                      1/5                                           Inside Out

Spotlight                                             بی‌ارزش

از گور برخاسته                                      بی‌ارزش

اسپکتر                                                بی‌ارزش

استیو جابز                                           بی‌ارزش

انتقام‌جویان: دوران اولتران                        بی‌ارزش

آدم‌کش                                                0/5

پل جاسوس‌ها                                       بی‌ارزش

ترومبو                                                  بی‌ارزش

جوانی                                                 بی‌ارزش

دنیای ژوراسیک                                     بی‌ارزش

سیکاریو                                               0/5

گام زدن                                               0/5

مادرم                                                   1

مأموریت غیرممکن: گروه نافرمان               0/5

مد مکس: جاده‌ی خشم                          بی‌ارزش

مرد غیر منطقی                                     بی‌ارزش

مریخی                                                 1

ویکتوریا                                                0/5

هشت نفرت‌انگیز                                    بی‌ارزش

مصاحبه ماهنماه‌ی "مثلث" با مسعود فراستی

اشاره: این گفتگو در ویژه‌نامه‌ی نوروزی ماهنماه‌ی "مثلث" منتشر شده است.



http://s6.picofile.com/file/8245884376/zzzz.jpg


عصر شنبه برادر عصر جمعه است. با همان بلاتکلیفی و رخوت! مخصوصا وقتی بخواهی در شلوغی روزهای دم عید از تهران بروی کرج و شلوغی خیابان‌ها و جاده‌ها، ‌اضطراب و دلهره دیر رسیدن را دو چندان کند. قرار ما ساعت سه و نیم عصر است. جادویی اتفاق افتاده بود تا با تمام شلوغی خیابان‌های راس ساعت به کافه راندوو برسم. آنجا دارالکسب مسعود فراستی است. کافه‌ای دنج روبه‌روی باغ بزرگ و زیبایی از درختان سیب در مهرشهر کرج.

مسعود فراستی «رب النوع» یک منتقد سینمایی ایرانی است. اتفاق‌های زیادی باعث شده است تا او را به این نام بخوانم. از شیوه‌ آرایش صورت و پوشش گرفته تا ادبیات جذاب و البته گزنده‌ای که موضع‌های منحصربفردش را همراهی می کند. به جرات می توان گفت که فراستی مشهورترین منتقد فیلم در ایران است. شاید بتوان گفت که نقدهای او با تکیه به موضع‌ها و کلمات و جملات جنجالی و توجه برانگیزش توانسته است تا نقد سینما را به اندازه خود سینما برای مخاطبان ایرانی جذاب کند. برنامه «هفت» بی تردید بخش زیادی از شهرت و محبوبیتش را مدیون حضور مداوم و ثابت فراستی بوده و هست.

قریب به اتفاق مخاطبان ایرانی فیلم با شاخصه‌های برجسته نظرات فراستی آشنا هستند. با این حال پس از نمایش هر فیلمی در جشنواره های سینمایی یا اکران عمومی،‌پرشمارند کسانی که  برنامه های تلویزیونی و رسانه های دیگر را پیگیر می شوند و دنبال می کنند تا بدانند آقای منتقد سخت گیر و «فیلم در نیامده» گوی سینمای ایران، درباره‌ آن فیلم چه می گوید. آقای منتقد چندین بار هم شگفتی ساز بوده و از فیلم‌هایی دفاع کرده که هیچ کس تصورش را هم نمی کرده است. مثلا اخراجی‌ها 1، مثلا زاپاس، مثلا بارکد و تعدادی مثلا دیگر.

به هر حال مسعود فراستی به رغم چهره چهل و پنج، شش ساله‌اش، نوزدهم فروردین 65 ساله می شود. او این روزها اگرچه در برنامه هفت حضوری ثابت به عنوان منتقد دارد اما بیشتر وقتش را صرف چرخاندن راندوو می کند؛ کافه‌اش. گفت‌وگوی ما هم با با او در این کافه انجام شد و نزدیک به دو ساعت هم طول کشید. در این دو ساعت او بارها چای خورد و سیگار کشید. چند بار هم به ما چای و قهوه تعارف کرد و ما گفتیم باشد برای بعد از مصاحبه. در تمام طول مدت هم موسیقی در کافه پخش می شد. گفت‌وگو که تمام شد صدای موسیقی هم قطع شد. کاشف به عمل آمد که برق رفته است، کاریش هم نمی شد کرد. یعنی نمی شد دستگاه‌ها را روشن کرد و چای یا قهوه خورد. اما قرار شد برگردیم و سهممان از چای و قهوه راندوو را از فراستی طلب کنیم. این گفت‌وگو شبیه یک ملودرام است. با شوخی‌ها، جدیت‌ها و شیرینی‌ها و تلخی‌های پرتعداد.

***

////// می گویند روزنامه نگاری فرهنگی در ایران «روزنامه نگاری شرمنده» است. به گمانم نخستین بار معصومی همدانی از این اصطلاح استفاده کرد. در واقع روزنامه نگاران و منتقدان فرهنگی بر اساس این تعریف ابتدا سعی می کنند که دریباند تا ببینند که جریان غالب چیست بعد نقد می نویسند یا تحلیل می کنند و ... اما در مورد شما این تعریف صدق نمی کند، در واقع شما گویا تعارفی با کسی ندارید، نزدیکترین رفقایتان را هم با چوب تیز نقدتان حتی کاهی آزرده کرده اید. این جسارت از کجا می آید؟

به احتمال زیاد از پدرم. برای این که او شخصیتش اینطوری بود و من را جوری بار آورد که این طوری نباشم و حالا هم سرم پیشش پایین نیست. او خیلی آدم حسابی بود و صریح و رو راست بود.در واقع این یک شیوه تربیتی بوده. از بچگی روی پای خودم بوده ام. خب دوران مدرسه البته آدم آرامی بودم. اما در دبیرستان آرام آرام شر و شور شدم و البته به شدت کتابخوان. در مدرسه هم در اقلیت بودم. من طبقه متوسط به پایین بودم اما بقیه بورژوا بودند و .. این هم حتما سهم دارد.

//////   البته طبقات پایین تر جسارت بیشتری در مواجهه با طبقات بالادستی دارند.

بله جسارت در کنتراست با بالایی های بیشتر دیده می شود. وقتی در تضاد قرار می گیری بیشتر جسور می شود. من یادم است بچه های مدرسه با ماشین های آنچنانی می آمدند و با بنز برمی گشتند و من پیاده بودم و پول توجیبی هایم نگاه می داشتم تا با آن ها کتاب و مجله بخرم. بین حدودا دو هزار نفر بچه مدرسه ای تنها من بودم . مدرسه اندیشه که ما در آن درس می خواندیم یک مدرسه ایتالیایی بود. روزی دو ساعت انگلیسی داشتیم و چهار ساعت فارسی. بعضی معلم های خیلی خوبی داشتیم که روی این چیزی که الان هستم، حالا هر چه هستم، ‌تاثیرگذار بودند، به ویژه پرویز شهریاری. ریاضیدان بزرگ.

//////   علاقه تان به شهید آوینی هم از سر همین جسارت بوده؟

رفیق بودیم با هم. دو سال تا سه سال با هم رفیق و همکار بودیم. مرتضی سردبیر مجله بود و من مسئول صفحات سینمایی.

//////   منظورم این است که او هم به شدت جسور بود.

بله به شدت. البته مرتضی به شدت آقا بود. خیلی آقا بود و من لال و پوت هستم و او هنوز هم آقا ست و من هنوز هم لات و پوت هستم.

//////   البته شما شکسته نفسی می فرمایید. شهید آوینی ، ‌انقلابی بود و انقلابی هم ماند اما تغییر رویه داد و داور  جشنواره هم شد، این کارش بر اساس کلیشه ها و تیپ هایی که ما از یک انقلابی سراغ داشتیم، یک هنجار شکنی بزرگ و جسورانه بود.

مرتضی قبل از اینکه انقلابی باشد روشنفکر بود. من در فرنگ روشنفکر بودم، او در ایران. دانشجوی هنرهای زیبا بود. ژیگول و روشنفکر بود. از این ها که ساز می زدند و شعر می گفتند و... اما با انقلاب و به خصوص با جنگ انقلابی شد.

//////   با جنگ یا انقلاب؟

اساسا با جنگ. با انقلاب متمایل به این ور شد اما اساسا با جنگ انقلابی شد. بر اساس چیزی که من می دانم، جنگ بود که مرتضی را ساخت . تمام شایبه های روشنفکری‌اش را زدود و باعث شد تا مرتضی عبوری جدی از روشنفکری داشته باشد. این تغییرات البته با انقلاب شروع شد اما جنگ تغییر مهم تری برای او داشت. دوستان بعد از انقلاب ما کسانی که اهل کار فکری و هنری هستند، روشنفکری را طی نکرده اند! اما مرتضی این دوره را طی کرده بود.

//////   شما هم که البته از روشنفکریو متعلقاتش گریز دارید.

گریز ندارم،  ‌رد کرده‌ام رفته. ترسی هم ندارم. ولی کسانی که رد نکرده‌اند، همیشه مرعوب اش هستند. هنوز با یک لغت فرنگی روشنفکری کله پا می شوند. هنوز با یک جشنواره‌ای که می روند فکر می کنند که اوف چه شد. آنها هم تا طی نکنند این مشکل را دارند. طی هم دیگر نمی شود کرد چون در شرایط روشنفکر شدن و عبور از آن نیستیم.

//////   یعنی چه که الان در چنین شرایطی نیستیم؟

منظورم سی، چهل سال اخیر است. جمهوری اسلامی نظامی نیست که روشنفکر پرورش بدهد.

//////   خب این خوب است یا بد؟

هر دوش. هم مثبت هم منفی. منفی‌اش که خب به این معنی که امکان تضارب آرا چندان که باید باشد نیست. اما مثبت این که اداهای روشنفکری،‌ نوعی زیست روشنفکری که بیشتر با ادا توام است و تفکر از بالا به پایین به مردم و ... این دیگر در کشور ما امکان پرورش ندارد.  یعنی هویت کسی که قبل از انقلاب می خواست با نظام شاهنشاهی نباشد، اساسا روشنفکری می شد. تمام کسانی که علیه شاه و نظام بودند طبف های مختلف روشنفکری بودند وبعدا هم مذهبی ها. اما بعد از انقلاب چنین زیستی نداریم. هرچه هم مانده مال قبل از انقلاب است. کسانی که مانده اند نقش جدی در جامعه ندارند،  از جامعه جدا هستند. حداکثر کاری مهمی که می توانند انجام دهند، ترجمه کتاب های مهمی است که بهشان احتیاج داریم. این تنها کاری بوده که میتوانسته اند بکنند. سعی نکرده اند در جنگی شرکت کنند یا زندگیشان را با مردم مماس کنند. این داستان سر دراز دارد.

//////   در واقع زندگی حداقلی داشته اند؟

حداقلی را نمی دانم به چه معنا به کار می برید. من معتقدم اتفاقا زندگی حداکثری شان این بوده است. یعنی این حداکثر کاری بوده که کرده اند. خوشان آدمی نبوده اند که پشتشان نیاز به پیوند با مردم وجود داشته باشد. در واقع روشنفکر ایرانی پیوندی با مردم و جامعه اش ندارد. از ظن خودش با مردم یار شده است.

//////   به ترجمه اشاره کردید. برخی اعتقا ددارند که سینمای ما هم یک سینما ترجمه‌ای است. به این معنی که سینمای ملی نداریم. آیا به این معنی امکان شکل گیری سینما در ایران هست؟

نه.

//////   پس دنبال چه هستیم این همه مدت؟

دنبال این که چیزی بالاخره شکل بگیرد.

//////   شما که می گویید امکان ندارد شکل بگیرد.

خوب شکل نمی گیرد . تا وقتی که دولتی است، ‌شکل نمی گیرد.

//////   مگر دولتی است؟

معلوم است. صد در صد دولتی است.

//////   این همه فیلم‌ها با سرمایه و کار خصوصی‌ها دارد تولید می شود؟

سینما دولتی است. سینمای ایرانی دولتی است. پولش که صد در صد دولتی است، از آن ور هم که هیچ تهیه کننده خصوصی نداریم.

//////   خب مثلا فیلم جدایی نادر از سیمین را یک بانک خصوصی سرمایه گذاری کرد و ساخت.

خب این کجایش خصوصی است؟ ظاهرا جزو بانک های خصوصی است اما خصوصی نیست در واقع. سینما با استودیو و تهیه کننده خصوصی باید شکل بگیرد. نه با تهیه کنندگی نیمه دولتی و نیمه خصوصی . این ها هم از نظر سرمایه هم  به لحاظ مدیریتی دولتی هستند. تهیه کننده به معنای جدی کلمه نداریم. دوستان عمدتا مدیر تولید هستند. پولی از جایی بابت ساخت فیلم می گیرند و آن را تقسیم می‌کنند. تهیه کننده خصوصی هنوز شکل نگرفته . یکی دو نفر آدم می توان پیدا کرد که تهیه کننده خصوصی هستند. اما به این معنی نیست که سیستم سینمای خصوصی داریم. تهیه کننده اصلی دولت است. از ابتدا تا امروز.  در این دولت هم پیش از داستان برجام امکان مالی حمایت از سینما وجود نداشت اما خب بعد از آن هم چنان سوبسیدها برقرار است. بهشان می گوییم بس است این همه سفارش در سینما اما ... باید سینما شکل طبیعی خود را بگیرد. شکل طبیعی یعنی سینما باید خصوصی شود منتها با حفظ ممیزی‌هایی که همه جای دنیا دارد.

//////   یادم می آید شما گفته بودید ما منافع ملی را نمی شناسیم. منظورتان از ممیزی منافع ملی است؟

بله یکی منافع ملی و دیگری منافع انقلاب. منافع ملی را نمی شناسیم، تا یکی دو سال پیش که کلا خیلی هم نشنیده بودیم. اما امریکایی‌ها خوب منافعشان را می شناسند، نیازی هم ندارند با ممیزی به آنها منافع ملی آموزش بدهند، در زیستشان فهم این منافع وجود دارد.

//////   می خواهید بگویید که مثلا آمریکا به جای این که فیلم بسازد، فلیمساز ساخته است؟

هر دو را ساخته. منتها فیلمسازی آنها بر مبنای استودیوها و تهیه کنندگان خصوصی است . صاحبان سرمایه ها و استودیو ها  از وزیر و کیل امریکایی هم امریکایی‌تر هستند، می دانند جامعه شان چه چیزی نیاز دارد و حد و مرزها کجاست.

//////   بله من یاد فیلم آخر اسپیلبرگ می افتم و روایتی که از امریکا به عنوان قطب خیر جهان و شوروی به عنوان قطب شر جهان دارد.

اصلا انگار که دولت فیلم را سفارش داده در صورتی که فیلم مال خود اسپیبلرگ است. یعنی آنها بلدند طوری آدمی تربیت کنند که بدون ،‌ سفارش منافعشان را از نظر فرهنگی تامین کند درست برعکس ما.

//////   شاید یکی از دلایلی که ما نمی‌توانیم چنین کاری کنیم این است که وجه ایئولوژیک به ملی گرایی داده ایم. اینطور نیست؟

بله من نظرم این است که ما فرهنگ را ایدئولوژیک کرده ایم یعنی چیزی بدتر از آن چه شما می گویی؛ فرهنگ ایدئولوژیک و فرهنگ دولتی. اصولا تبدیل کردن فرهنگ به ایدئولوژی ستم به فرهنگ است همانطور که تبدیل کردن دین به ایدئولوژی هم ستم به دین است.

//////   البته خب یکی از ایرادهایی که به شما می گیرند این است که شما هم در نهایت در زمینی بازی می کنید که از آن سینما و فرهنگ ایدئولوژیک در می آید. مثلا جشنواره عمار را در همین راستا می بینند.

من هیچ ربطی به عمار ندارم، نه داورشان شده ام و نه قبولشان دارم‌. همه جا هم گفته ام. داور جشنواره فجر هم شده ام و باز هم اگر پیشنهاد بشود، می شوم. اما به این معنی نیست که تفکر فرهنگی دولتی دارم یا طرف یک دسته سیاسی هستم. نه اصلاح طلب هستم نه اصولگرا. گاهی ممکن است که از نظر تفکری به چیزهایی نزدیک باشم. مثلا  در اقتصاد با طیف بازار دولتی و اقتصاد دولتی مخالفم و در فرهنگ درست برعکس، به آن ور نزدیک تر هستم. از سیاست خارجی این دوره دفاع کرده ام و می کنم. اما معنی اش این نیست که از سیاست های فرهنگی دولت هم دفاع می کنم. در بحث فرهنگی فضای فرهنگی طیف اصولگرا راحت تر از فضای فرهنگی دوستان امروز است.

//////   به سینما برگردیم. در ایران،‌ ژانری داریم به اسم درام اجتماعی که....

نداریم همچینی چیزی.

//////   یعنی چه؟

باید لغت را دقیق بگوییم. ژانر جنگ داریم، ملودرام، کمدی . اما این چیزی که شما می گویید را نداریم.

//////   بر اساس عقل متعارف اگر بگوییم.

عقل متعارف غلط است

//////   منظورم اشاره به فیلم ابد و یک روز است.

این اصلا ژانر نیست.

//////   خب کارگردانش دوست داشته که ژانر باشد و اسمش را گذاشته درام اجتماعی.

نه دوست ندارد. کارگردانش همین موضوع را زندگی کرده و آمده بر اساس آن یک چیزی ساخته.

//////   به هر تقدیر. شما اصطلاح ناتورالیستی را درباره این فیلم استفاده کردید. به نظرم اصطلاح جالب و بجایی بود. انگار فیلمسازان ما دوست دارند در فیلم های داستانی اجتماعی،  مثل مستند اجتماعی فیلم بسازند. خیلی سیاه و تلخ. یعنی انگار تمایلی به سیاه ساختن وجود دارد. این رابا مقدمه همان چیزی که درباره فیلم اسپیلبرگ گفتیم می پرسم.

البته تمایل نیست.

//////   بیماری است؟

ممکن است به مریضی برسد. بچه های پایین شهر فکر می کنند باید تجربه های زیسته‌شان را بسازند. این تمایل نیست، انتخاب نیست. ناچاری است. چون نمی تواند چیز دیگری بسازد. امسال هم تعداد فیلم های اینجوری کم نبود.این فیلمسازها از آنجا که نگاه درستی به مردمشان ندارند و نگاه هنرمندانه ندارند، وقتی سراغ چنین چیزی می روند غرق می شوند و نمی توانند با موضوع فاصله بگیرند. نسبتی که با سیاهی فیلم پیدا می کنند،‌ نسبت غیرهنرمندانه ای است.

//////   نسبت هنرمندانه چیست؟

نسبت هنرمندانه این است که انسان در آن نابود نشود، روابط انسانی و ویژگی هایی که انسان را که از بقیه موجودات جدا کند در این فیلم ها وجود ندارد. من یک بار در برنامه هفت هم گفتم که جان فورد هم در فیلم خوشه های خشم ظاهرا خیلی سیاه و تلخ است اما در همین سیاهی باز آدم می بینیم و نسبت انسانی می بینیم. برای این که هنرمند است و موضوع را می شناسند و ما می بینیم که در پس این همه سیاهی روابط انسانی هست و محبت  هست.  کسی که فقط سیاهی را می بیند هنوز اول کار است و اصطلاحا از تخم درنیامده. اصلا ممکن است در یک وضعیت سیاه، حتی یک نقطه سفید هم نبینید اما این مهم نیست. مه نسبت شما با آن سیاهی است. این که خود را در آن غرق کنی به این دلیل است که چیز دیگری نمی شناسی. در سیاهی هم آدم هست، معرفت هست، کمک هست و وقتی این را نمی بینی نسبت غلطی با سیاهی برقرار می کنی.

//////   یعنی فیلم به قول خودتان درنیامده که اصلا بخواهیم در نقد فنی وارد شویم؟

من از فیلمنامه این فیلم نقل قولی کردم؛ همان دیالوگی که می گوید هرکسی از این خانه برود فلان است و اگر برگردد فلان. من گفتم این دیالوگ یعنی این که خانه ای که در این فیلم نشان داده می شود، ایران است. این جمله نشان دهنده تفکر نا آگاه فیلمساز است. بازیگر هم با حرارت این دیالوگ را بازی کرده است. حالا می خواهم این را بگویم که وقتی فیلمی درست درنیامده است و از نظر تکنینی و فرم لق است و شخصیت ها کامل نیستند، خب مجبورند که ایما و اشاره ای به بیرون داشته باشند. کارگردان برای کامل شدن فیلم ناقصش، مجبور است به بیرون اشاره کند و تاویل بشود. خیلی طبیعی است گفته شود که این جمله دارد ایران را می گوید. اما اگر خانه ساخته شده بود و آدم ها ساخته شده بودند، ما دقیق می دانستیم با چه کسی و جه قصه ای طرلم آنقدر نقص دارد که طبیعی است و البته مجبور است ما را احاله کند به بیرون. اما وقتی فیلمی کامل است و حرف دهنش روشن است و بلد است این حرف را به فرم و محتوا تبدیل کند، حرفی که می زند مال آن فیلم است و نیازی به الصاق کردن بیرون ندارد.

//////   منظورتان این است که فیلم نتوانسته جهان درونی خود را بسازد بنابراین مجبور است از بیرون برای خودش معنا کسب کند؟

درود بر تو. این از ناتوانی یک اثر است. اگر اثری توانا و خود بسنده باشد، خودبسنده گی اش مانع می شود که برای فهم و نقد و دریافتش به بیرون احاله کنی. علت اینن هم نیت شر سازندگان نیست. علت اصلی، شناخت  کوچک و کمی است که از جهان پیرامون دارند و همچنین شناخت کم از مدیومی که با آن کار می کنند. این باعث می شود که به راحتی آلت دست طیفها و جریان های مختلف قرار بگیرند. اگر این فیلم در خارج نمایش داده شود، مطمئن باشید که نقد خواهند نوشت و خواهند گفت که این یعنی ایران.

//////   اما خب اگر فیلم از درون به بیرون ارجاع ندهد که با این اوصاف باید تحلیل گفتمان را هم تعطیل کنیم

تحلیل گفتمان بعد آز آن است که جهان فیلم ساخته می شود. وقتی فیلمی جهان خود بسنده ندارد و روی پای خودش نمی تواند بایستد، بیرون که می رود، نسبت درستی نمی تواند برقرار کند. اما وقتی اثری کامل است،‌ خودبسنده است، خود آیین است و جهان بسته ای دارد. یعنی بسته می شود و بعد باز می شود، این می تواند با بیرون نسبت کاملی برقرار کند؛ نه نسبت از پایین به بالا! نسبت درست. هم از بیرون تغذیه می کند و هم به بیرون را تعذیه می کند.  میگوید من مستقل هستم بیرون هم مستقل است. حالا دو جهان مستقل می توانند با هم تعامل داشته باشند. یک اثر درست و حسابی هنری می تواند جهان را انسان تر کند. عمیق تر کند. لطیف تر کند و قوی تر کند. اما آن دسته از فیلم ها که ادای اثر هنری در می آورند، اثری در جهان بیرون ندارند و البته اثری هم نمی پذیرند. چون وقتی اثری از یرون می توانی بپذیری که آماده اش باشی، وقتی در این حد نیستی دیگر  چیزی نه دریافت می کنی و نه اثری می توانی بگذاری.

//////   خب به نظر می رسد که این نقد شما به همه فیلم ها باشد.

بله به همین دلیل است که می گویم سینما نداریم.

//////   کمی بی انصافی نیست؟

من انصاف حالیم نمی شود. (صدای خنده فراستی که با صدای خنده ما همراه می شود، سکوت کافه را به هم می ریزد)

//////   ولی به هر حال نمی شود که خیلی از فیلم ها مثل امکان مینا، آخرین بار کی سحر را دیدی و ... را در کنار مثلا فیلم جدایی نادر از سیمین با یک چوب راند.

خوب با دو چوب می رانم. این ها واقعا فیلم نستند و هیچکدام در نیامده اند.

//////   یعنی جدایی هم دارد نان تلخی اش را می خورد؟

نه کاری به جدای نداریم هنوز. اما جدایی هم فیلم بدی است خیالت را راحت کنم.

//////    اما حداقلش این است که بالاخره یک امتیاز دادید. با دو چوب می رانید نه یک چوب.

(می خندد) یک چوب فیلم فارسی است و دیگری فیلم انتلکت.

//////   با این اوصاف چرا سینما را تعطیل نمی کنیم؟

من چه کاره ام. من منتقدم. (دوباره می خندد)

//////   خوب بالاخره دارید به همین سینما واکنش نشان میدهید. شما یک منتقد حرفه ای سینما هستید. به این معنی که هم درآمدتان از این حرفه است و هم این که مردم عموما منتقد سینما را با یادآوری چهره شما می شناسند. این جایگاه در نسبتش با سینما قابل تعریف است چطور می شود سینما نداشته باشیم اما منتقد سینما داشته باشیم. شما خودتان را انکار می کنید؟

سینما وجود ندارد به این معنی نیست که فیلم وجود ندارد.بالاخره فیلم خوب یکی یا دو درصد، فیلم بد بالای پنجاه درصد و این وسط هم فیلم متوسط داریم. این یعنی فیلم داریم. ولی  وقتی شما کشورت پنجاه فیلم یا هشتاد فیلم در سال می سازد به این معنی است که سینما وجود دارد؟

//////   منظورتان فروش است که در بهترین حالت حدود 60 میلیارد تومان در سال فروخته. آن هم پارسال؟

نه حتی کاری با میزان فروش هم ندارم فعلا. سینما داشتن با فیلم داشتن فرق دارد. هندی ها، ژاپنی ها و آمریکایی ها سینما دارند، خیلی ها هم نه سینما دارند و نه فیلم. ما هم فیلم داریم اما ‌سینما نداریم. هروقت سینما آینه خودش و جامعه شد یعنی سینما داریم. وقتی سینما داریم که  المان های فرمی ملت خود را در فیلمهایمان ببینیم. کشورهایی که اسم بردم با سینما تفکر می کنند، زیست می کنند. ما نه.

//////   شما بارها گفته اید که کارویژه سینما سرگرمی است.

هنوز هم می گویم. من می گویم بسیاری از فیلم ها در اصل برای سرگرمی هستن و فیلم هایی هم که هنری هستند – هنری البته واژه خوبی نیست-  باید از سرگرمی رد شوند. در مدویم سینما اینطور است. وجه اول باید سرگرمی باشد. بعد به هنری برسند. هیچکاک مهمترین فیلمساز سرگرم ساز تاریخ و به نظر من بزرگترین هنرمند تاریخ سینماست. با این تعارف حالا که ما سینما نداریم و من نقدهای تندی می کنم آیا می خواهم سینما تبدیل به داروخانه شود؟ نه! می خواهم فیلم ها تبدیل به سینما شوند منتها نه با ناز کردن و نوازش بی جهت. بلکه با نقد جدی شان. تنها راه این است. تنها راهی که منتقد دارد این است سینما باید اوقات فراغت را پرکند و احیانا از پسش هم هنر دربیاید و مخاطب خاص هم داشته باشد. این تعریف من از داشتن و نداشتن سینماست.

//////   همین سینمایی که نداریم شما را بار دیگر به برنامه هفت کشاند، چه شد که بالاخره به هفت برگشتید.

یک روز بهروز. زنگ زد گفت می خواهم ببینمت، کجا بیایم؟ گفتم  بیا کرج. گفت کرج چه خبر است. گفتم اینجا کافه دارم و... خلاصه گفت قصه این است که هفت را گرفته ام و می خواهم بسازم. گفت می خواهم توهم باشی. خب من با بهروز رفیق بودم.  از مجله سوره با هم آشنا شدیم. از سال هفتاد. شصت و نه یا هفتاد تا امروز. طولانی است دیگر. آشنایی طولانی داریم.

//////   شما چرا پیر نمی شوید؟ (صدای بلند خنده‌ مسعود فراستی برای چند لحظه میدان داری را از صدای آزار دهنده عبور خودروها در خیابان کناری کافه می‌گیرد. عکاس هم می خندد. کسی که گوشه ای از کافه نشسته و منتظر است تا گفت‌وگو تمام بشود و سوال هایش را از آقای منتقد بپرسد هم خنده اش می گیرد) مردم ناراحت می شوند که خودشان مدام دارند پیرتر می شوند و شما هر بار مثل همیشه می آیید وسط صفحه تلویزیون نه خطی به چین های پیشانی تان اضافه می شود و نه صدایتان عبور زمان را نشان می دهد. ( خنده همچنان پابرجاست، چند جمله ای که در ادامه می خوانید با خنده و گاه با تبسمی بر لب گفته شده است)

من یک دو دفعه صفر کرده ام و دوباره شروع شده. کنتور را صفر کرده ایم.اصولا با نقد است که پیر نمی شوم. اگر نقد نکنم پیر می شوم.

//////   پس دلیل نقدهایتان این است، خودتان گفتید سینمایی وجود ندارد که نقدش کنید، اصرارتان بر نقد هم که دلیلش معلوم شد.

به خاطر این که پیر نشوم نقد می کنم. واقعیت این است که من انسان خوش اخلاقی هستم. وقتی ... (وسط حرف هایش می پرم)

//////   بله البته از نقدهایتان می توان فهمید که چقدر خوش اخلاق هستید.

نه نه نه واقعا بین دوستان و در خانواده اصلا به شدت خوش اخلاقم. خانمم وقتی حوصله ام سر می رود و بد اخلاق می شوم. البته معمولا چون با موسیقی دمخورم خیلی کم پیش می آید که حوصله ام سر برود. اما این جور مواقع خانمم می گوید «پاشو بشین یه نقد بنویس حالت خوب بشه:

//////   آهان پس اوقات تلخی تان را خالی می کنید روی نقدها که اینطوری تند و تیز می شود.

آره. اینظوری یک تعادلی برقرار می کنم.

//////   به هفت برگردیم.

آره بهروز گفت هستی؟ گفتم به شرطها و شروطها. گفت تو مسئول نقدی. تو دعوت می کنی منتقدها را و اداره می کنی نقدها را . گفتم اگر اینطوری باشد، هستم. گفتم که من مثل همیشه سفارشی نمی پذیرم، رحمی ندارم و پای برنامه می ایستم و تو هم پای نقدها باید بایستی.

//////   گفتید سفارشی. یاد دفاعتان از فیلم اخراجی‌ها افتادم. اولین اخراجی ها. هیچ کس فکرشرا هم نمی کرد که مسعود فراستی به تلویزیون بیاید و از چنین فیلمی دفاع کند. آن موقع گفته می شد که این فیلم سفارشی است. واقعا بود؟

معلوم است که نه. من هنوز هم از این فیلم دفاع می کنم. آن هم عمدتا به خاطر یک پلان خوب. چون محتوای فیلم در همان پلان بود. هرچه بعد از این هم ساختند، اخراجی های دو و سه و و رسوایی و ... همه شان یکسره الکن و بی ربط است. دری وری است . غیر از آن پلان خوب که گفتم اما اخراجی های اول هنجار شکنی کرده بود. بعضی خط قرمزهای الکی و بعضی خط قرمزهای جدی را رد کرده بود. فضای تازه ای ایجاد کرده بود.

//////   البته لیلی با من است که قبل تر از اخراجی ها این کارها را کرده بود.

اخراجی ها پیشرو تر از لیلی با من است بود. من در حضور کارگردان هم از فیلم دفاع کردم. گفتم فیلم بزرگتر از کارگردانش است. آن موقع سازنده ش را نمی شناختم. چندتا مقاله چماق دارانه ازش خوانده بودم و دیگر هیچ. اما فیلم یک پلان خوب دارد. آنجا که بشین پاشو می کنند و دوربین سایه ها را نشان می دهد. این پلان خوبی است. کل حرف فیلم در این پلان است.

//////   فقط به خاطر یک پلان؟ پس با این حساب سینمای ما خیلی باید برهوت باشد که یک پلان خوب باعث شود شما از چنین فیلمی دفاع کنید.

از برهوت بدتر است. تازهبرهوت را ول کن. ببین من چقدر قانع هستم که حتی اگر یک پلان هم خوب باشدبه خاطرش از یک فیلم دفاع می کنم. (و دوباره خنده ...)

//////   خب دوباره به هفت برگردیم.

آره من البته اوایل با یک چیزی مخالف بودم. آن هم این که که برنامه ضبطی باشد، گفتم اگر برنامه زنده نباشد، حس را می گیرد. چند قسمت البته به صورت مرده پخش شد. با زنده پخش شدن برنامه هم اثرش فرق کرد هم مخاطبش. مرده ها را می شد ندید اما زنده ها را نمی شد ندید. یک اختلافی هم درباره نقد داشتیم که مهم نیست. بهروز نقد را قبول نداشت و ندارد در صورتی که نقد سوژه من است و برایم بهشدت اهمیت دارد. البته چون قرار بود که بهروز کاری به نقدها نداشته باشد،‌اختلاف‌های خیلی جدی نبود.

//////   با این نگاهی که آقای افخمی به نقد دارد، چطور هنوز با هم رفیق هستید،‌رابطه تان چطور است با هم؟

رفاقت. از دیرباز تا الان. هیچ کدام از فیلم هایش را هم دوست ندارم و خودش هم می داند اما تنها فیلمسازی است که مدام می خواند و مدام فیلم می بیند و خیلی هم جدی است.

//////   خب وقتی فیلمهایش را دوست ندارید یعنی این که از نظر شما فیلم هایی که می بیند و کتاب هایی که می خواند، اثری روی کارش ندارد، بنابراین چه جای تقدیر از جدیتش در کتاب خواندن و فیلم دیدن؟

این را گفتم چون قبول دارم که با آدم سوادی است. مدام می بیند و می خواندو دو فیلم متوسط دارد؛ عروس و شوکران. یک سریال خوب هم دارد؛ کوچک جنگلی که سریال خوبی بود.

//////   البته سریال کوچک جنگلی که خیلی پر حاشیه بود.

خب بالاخره بهروز با همه حواشی اش در آن بوده و تازه ناصر تقوایی را هم به بهروز اضافه کن. معلوم است پر حاشیه می شود دیگر

//////   کلا آقای افخمی پرحاشیه است.

البته الان کم شده حاشیه هایش.

//////   واکنش مردم به هفت چگونه است،‌بازخوردها را می بینید؟

الان خیلی مثبت است و نزدیک شده‌ایم به واکنش هایی که مردم در هفت جیرانی داشتند. آن موقع خیلی وضعیت خوبی بود. الان هم اوضاع دارد بهتر می شود.

//////   در مقایسه با هفتی که آقای گبرلو اجرا می کرد چظور؟

آن دوره اصلا واکنشی نبود، اصلا شوخی بود آن دوره.

//////   به هر حال حضور شما با موضع ها و ادبیات ویژه ای که دارید، گوشه های برنامه را تیزتر می کند و سمپاتی بیشتری ایجاد میکند، اما با این اوصاف فکر نمی کنید که ریتم برنامه کمی کند است؟

چرا اتفاقا همینطور است. فعلا که خیلی ایراد دارد. بهروز خیلی آدم خوبی برای گفت وگو نیست. چون خیلی ماخوذ به حیاست برعکس من! (باز هم از همان خنده ها)  بهروز اجازه می دهد هرکسی هرچیزی می خواهد تا آخر بگوید. خب گفت‌وگوها طولانی تر می شود دیگر.

//////   شما برای برنامه هفت چقدر وقت می گذارید؟

هیچ

//////   یعنی چه ؟ مثلا در روز هیچ وقتی به برنامه هفت اختصاص نمی دهید؟

هیچ!

//////   در هفته چطور؟

هیچ!

//////   در ماه چطور؟

هیچ. (فراستی،‌ من،‌ عکاس و آن کسی که گوشه کافه منتظر نشسته بود، باز هم می خندیم) فقط فیلم ها را می بینیم و پا می شوم می روم برنامه.

//////   یعنی فقط فیلم را می بینید و می روید؟

تازه اگر فیلم ها را هم ببینم. (دوباره صدای ماشین‌ها در صدای خنده‌ها گم می شود) مرتضی می گفت تو بعضی فیلم ها را نمی بینی می روی جلوی سر در سینماها، عکس ها را می بینی و نقد می نویسی. اینجا هم ممکن است همین کار را بکنم.

//////   واقعا؟ (هنوز صدای ماشین‌ها شنیده نمی شود)

بگذار همینطوری بماند. اینجوری تعلیقش بیشتر است.

//////   باشد، حالا وسط این خنده ها یک سوال حسابی! هفت از نظر مالی می ارزد به وقتی که برایش انجام نمی گذارید؟

نه.  نه چندان! همانطور که می بینی همین کافه است که زندگی ما را می چرخاند.

//////   یعنی هیچی؟

نه دیگر هیچی! مگر عاشق چشم و ابروی بهروزم که بروم رایگان برایش نقد کنم؟  اما خوب درآمد قابل توجهی نیست. در واقع بیشتر از این که درآمدش خوب باشد، آثاری که این برنامه دارد خوب است.

//////   سانسور وجود دارد؟

در برنامه زنده نمی شود که سانسور وجود داشته باشد.

//////   نه من هم منظورم به زنده پخش شدن هفت نیست، به طور کلی در تنظیم بخش‌ها و فیلم های مورد نقد و ....

خب البته که وجود دارد، قطعا تلویزیون  محدودیت هایی دارد، مثلا گفته اند که درباره فلان فیلم خارجی که درباره همجنس بازی است نقد هم نکن. این طبیعی است. من هم نقد نمی کنم چون نقد جدی باید به این چیزها هم اشاره کند. خب البته بعضی ها می خواستند نگذارند ما فیلم های جشنواره را نقد کنیم. می خواستند اذیت کنند. اما خب ما گوشمان به این حرف ها بدهکار نیست . همانطور که دیدید ما فیلم های جشنواره را هم نقد کردیم و انها این بازی راباختند.

//////   جالب بود که در جشنواره امسال از دو فیلم طنز دفاع کردید؟ جشنواره هیچ فیلم خوبی نداشت نه؟

بله دو فیلم را دفاع کردم زاپاس و بارکد. همه فکر می کردند دارم شوخی می کنم. اما جدی بودم. نه اصلا فیلم خوبی نداشت. اما جشنواره پارسال یک فیلم خوب داشت؛ در دنیای تو ساعت چند است. خلاصه این که در یکی، دو سال اخیر بالاخره سالی یک دانه فیلم دستمان را گرفته. ولی خوب به هر حال امسال امسال زاپاس و بارکد از بقیه بهتر بودند. این دو فیلم به شدت کوچک و متوسط و آدمیزادی هستند و می شود دید و اذیت نشد و بعد از سینما آمد بیرون.

//////   امسال یکی از پرحاشیه ترین فیلم ها بادیگارد بود، گویا سر همین فیلم هم با خیلی از مسئولان سینمایی و مسئولان  وزارت ارشاد هم با تندی حرف زد، نظر شما درباره این حرف ها چه بود؟

فیلم حاتمی کیا که البته خیلی بد بود. اما خب حرفایی که زده خوب. منظورم این است که این خیلی خوب است آدم شجاع باشد و حرفش را بزند.

//////   یعنی این که شما هم با او هم دل هستید.

نه من بجز خودم با هیچ کسی هم دل نیستم.

//////   رابطه تان با آقای حاتمی کیا چظور است؟

سلام عیلک داریم با هم. قبلا جدی تر بودیم البته اما الان کمتر.

//////   چرا؟

من سمت هیچ بشری نمی روم. چه می دانم. خودش می داند.

//////   درباره فیلم مانی حقیقی چطور؟

پرت و پلای محض. دری وری.  فیلم نیست اصلا. سرو شکل ندارد. سر و ته ندارد. قصه ای ندارد. شخصیتی در کار نیست. سرکاری است. خودش را سرکار گذاشته و ما را که البته نمی‌تواند سرکار بگذارد.

//////   درباره فیلم میرکریمی چه! گویا خیلی از این فیلم بدتان نیامده بود.

فیلم خوبی نیست. البته از چند فیلم قبلی اش بهتر است. جمع و جور تر است، اما  پایان ش بد است، پایان باز بد. معلوم نیست چه بلایی سر شخصیت فیلم می آید.

//////   آبیار چطور؟

اوه، اوه فیلم او هم خیلی فیلم بدی است. فیلم قبلی اش هم فیلم بدی بود.  این آدم هنوز فیلمساز نشده و با خودش فاصله دارد. معلوم نیست چه می خواهد بگوید. اضافه بر این باید بگویم که بدجور سوبسیدی است. خودش بچه بدی نیست البته. ولی نوع کارش نشان می دهد خیلی آدم سوبسیدی است در سینما.

//////   خب برای سئوال آخر برسیم به عملکرد نفر اول سینمایی که شما می گویید وجود ندارد، چون دولتی است.با این حساب نفر اول این سینما هم آقای ایوبی است. فکر میک نید عملکردش در این مدتی که تصدی سازمان سینمایی را در دست داشته، چطور بود؟

آقای ایوبی آدم فرهنگی است اما خیلی سینمایی نیست. عملکرد خیلی دندان گیری هم ندارد. کمی بلد است حرف بزند. یعنی در مقایسه با دیگر مسئولان ما حرف زدنش بهتر است. یک سری نیت های احیانا به روز دارد مثل مباحثی که در حوزه دیجیتالی کردن سینماها و ... دارد که خوب است. اما در کل شجاعت لازم برای رهبری یکی سینمایی که می خواهد به شکل طبیعی اش برسد را ندارد. ادعایش را دارد اما شجاعتش را ندارد. دانش سینمایی چندانی هم ندارد. کلا همانطور که گفتم آدم سینمایی نیست. در ضمن تحمل نقد را هم ندارد و این بد است. نقد را دشوار می بیند. نمی دانم درباره نقدهایی که از او می شود، چه فکری می کند اما با نقد رفیق نیست. مدیر فرهنگی که با نقد رفیق نباشد موفق نیست. باید تاب نقد را بیاورد. تا جلو برود اگر نه که هیچ. اگر بخواهد بی خطر رفتار کند و جلو هم نرود وهمه هم بگویند به به و ... پیشرفتیو موفقیتی که نخواهد داشت هیچ، عقب هم می رود و حتما با خودش سینما راهم عقب می برد.

//////   اما خب بالاخره خیلی از اتفاق‌هایی که افتاد و نمونه اش را خودتان در حوزه دیجیتالی کردن سینماها گفتید، در دوره او اتفاق افتاده. ضمن این که خیلی ها معتقدند شکل گیری و فعالیت گروه هنر و تجربه هم مدیون دوران کاری ایوبی است.

نه ربطی به این دوره ندارد. ضمن این که گروه هنر و تجربه هم برای نمایش دادن یک سری فیلم های نفروش است. ساختاری هم ندارد . دست کم فعلا ساختمند نیست و تازه اول کارش است.

و اینک فراستی . . .

A

HARD TALK

with

MASOUD FARASATI


http://s7.picofile.com/file/8243415242/FKH_2989ed2s.jpg


و اینک فردا . . .

"و اینک فردا" نام ویژه برنامه‌ی سال تحویل شبکه‌ی 2 سیما است. این برنامه با اجرای زنده‌ی احسان کرمی از شنبه شب (29 اسفند) ساعت 20:50 تا 21:30 و 23:05 تا 10:00 صبح یکشنبه (1 فروردین) بر روی آنتن می‌رود.

مسعود فراستی نیز از مدتی پیش به درخواست تنی چند از مدیران ارشد سیما طی سفرهایی، به عنوان کارشناس-مجری به ضبط چند گفتگوی تخصصی با افراد سرشناس و مطرح در حوزه‌های گوناگون پرداخته است. اکنون سه گفتگو از این مجموعه آماده‌ی پخش است و مسعود فراستی با این سه Hard Talk جذاب- که او را شاید برای نخستین بار در جایگاهی قرار می‌دهد که مخاطبین را با تخصص‌های دیگر این منتقد آشنا می‌سازد- از طریق برنامه‌ی "و اینک فردا" میهمان مخاطبین خواهد بود. این سه گفتگو- که مشخصات آنها در زیر آمده است- در اثنای برنامه‌ی زنده‌ی "و اینک فردا" پخش خواهد شد.


مشخصات گفتگوها:

1.
http://dolat.ir/Images/News/Smal_Pic/2-9-1392/IMAGE635208182335468750.jpg

میهمان: محمدجواد ظریف (وزیر فعلی امور خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران)

موضوع گفتگو: دیپلماسی و امنیت ملّی


2.
http://jgs.khu.ac.ir/files/site1/avatar/1349861209.jpg

میهمان: دکتر محمدحسین پاپلی یزدی (جغرافی‌دان)

موضوع گفتگو: طبیعت و بحران زیست محیطی


3.

http://rasekhoon.net/_files/images/categories/haj-ebr.png

میهمان: حجت الاسلام دکتر امیر حاج ابراهیمی (دارنده‌ی دکترای فیزیک هسته‌ای و تحصیلات عالیه در رشته‌های شیمی و فلسفه)

موضوع گفتگو: امنیت، محیط زیست و هویت از منظر سنت و دین


>> دانلود توضیحات احسان کرمی و مسعود فراستی <<

اطلاعیه: تعطیلی موقت کلاس ها

به اطلاع دوستان می‌رسانیم که کلاس‌های کافه

در روزهای پنجشنبه و جمعه (20 و 21 اسفند 1394)

تعطیل می‌باشد.

اطلاعیه پخش برنامه هفت

http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg


برنامه هفت از این هفته (94/11/30) به صورت زنده بر روی آنتن شبکه‌ی سه سیما خواهد رفت.

ساعت پخش این برنامه همچون گذشته ساعت 23:00 خواهد بود.

آنچه احتمالاً در "هفت" (94/11/30) خواهید دید

در بخش نقد "هفت" این هفته خواهید دید


http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg

 


میزگرد تخصصی:

بررسی و جمع‌بندی جشنواره / میهمان: جواد طوسی


فیلم خارجی مورد نقد:

پل جاسوسان (استیون اسپیلبرگ) / میهمان: جواد طوسی


برنامه "هفت" جمعه شب این هفته ساعت 23:00 به صورت زنده بر روی آنتن شبکه 3 سیما خواهد رفت.

آنچه احتمالاً در "هفت" (94/11/9) خواهید دید

در بخش نقد "هفت" این هفته خواهید دید


http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg

 


فیلم‌ ایرانی مورد نقد:

بوفالو (کاوه سجادی حسینی) / میهمان: طهماسب صلح‌جو


فیلم خارجی مورد نقد:

لاک (استیون نایت) / میهمان: کامیار محسنین


برنامه "هفت" جمعه شب این هفته ساعت 23:00 بر روی آنتن شبکه 3 سیما خواهد رفت.

آنچه احتمالاً در "هفت" (94/10/18) خواهید دید

در بخش نقد "هفت" این هفته خواهید دید


http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg

 


فیلم‌ ایرانی مورد نقد:

جامه دران (حمیدرضا قطبی) / میهمان: جواد طوسی


فیلم خارجی مورد نقد:

مریخی (ریدلی اسکات) / میهمان: نامعلوم


برنامه "هفت" جمعه شب این هفته ساعت 23:00 بر روی آنتن شبکه 3 سیما خواهد رفت.

آنچه احتمالاً در "هفت" (94/10/4) خواهید دید

در بخش نقد "هفت" این هفته خواهید دید


http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg

 


فیلم‌ ایرانی مورد نقد:

ناهید (آیدا پناهنده) / میهمان: آرش خوش‌خو


فیلم خارجی مورد نقد:

مکس دیوانه: جاده‌ی خشم (جورج میلر) / میهمان: علی معلم


برنامه "هفت" جمعه شب این هفته ساعت 23:00 بر روی آنتن شبکه 3 سیما خواهد رفت.

آنچه در "هفت" (94/9/6) خواهید دید

در بخش نقد "هفت" این هفته خواهید دید


http://www.cinemajournal.ir/wordpress/wp-content/uploads/2015/06/20141226114939_4.jpg

 

میهمانان:

کامیار محسنین - جواد طوسی


فیلم‌های ایرانی مورد نقد:

پرویز (مجید برزگر) - ماهی و گربه (شهرام مکری)


فیلم خارجی مورد نقد:

آدمکش (هو شیا شین)


برنامه "هفت" جمعه شب این هفته ساعت 23:30 بر روی آنتن شبکه 3 سیما خواهد رفت.